Przez ponad 60 lat, a w szczególności od 1959 roku, w którym Jego Świątobliwość XIV Dalajlama został zmuszony do ucieczki ze swojej ojczyzny, kultura Tybetańska w Tybecie była prześladowana i wyniszczana. Ogromne dziedzictwo filozoficzne, artystyczne czy medyczne było systematycznie wymazywane przez kolejne fale komunistycznej gorączki, pożerającej również spuściznę chińskiej kultury. Kolejne kampanie mające na celu modernizować Chińską Republikę Ludową dokonywały ogromnych zniszczeń na Wyżynie Tybetańskiej, pustosząc wielowiekową tradycję.

Również dziś Tybetańczycy nie mogą się cieszyć swoja kulturą. Postępująca przymusowa sinizacja oraz drakońskie ograniczenia dotyczące praktykowania buddyzmu to jedne z wielu wyzwań z jakimi codziennie spotykają się mieszkańcy tybetańskich rejonów autonomicznych.

W tej skrajnej sytuacji jedynym ratunkiem dla kultury tybetańskiej pozostaje odbudowa najważniejszych instytucji kultury na uchodźstwie. Realizowana ogromnym wysiłkiem od samego początku wymuszonej emigracji jest jedynym tego typu przedsięwzięciem w historii ludzkości.

Dzięki uprzejmości Krzysztofa Renika i Elżbiety Dziuk-Renik, autorów książki “Kultura na wygnaniu”, Instytut Lecha Wałęsy został wydawcą powyższej publikacji w ramach programu “Solidarni z Tybetem”. Jest to pierwsza w Polsce i jedna z nie wielu na świecie książka poświęcona ogromnej pracy Tybetańskiej diaspory w Indiach, której celem jest odbudowa instytucji kultury Tybetańskiej na uchodźstwie.

Wszelkie dochody uzyskane z publikacji “Kultura na wygnaniu”zostaną przeznaczone na następne działania w ramach programu “Solidarni z Tybetem”.